De architect
Het terrein ligt vol met plassen, ook al is het ontworpen als een hellend vlak.
Categorie: Collega’s
Datum: 5 september 2019
De architect (software-architect, ad interim) heeft leren schoenen aan met korte ronde veters die hij nooit strikt, ze hangen los uit hun laatste oogjes. Bij de koffieautomaat begint hij een babbeltje met mij door vanuit het niets ineens te stellen dat de parkeergarage gaat instorten. Hij bedoelt de parkeergarage naast ons kantoorgebouw. Hier op de negende etage kijken we pal op het bovendek neer. ‘Het zakt in,’ wijst hij. Maar volgens mij helt het asfalt gewoon een beetje naar beneden zodat het regenwater naar de afvoergoot in het midden van het parkeerdek kan stromen.
Ik zeg tegen de architect dat hij misschien te veel fantasie heeft, net als ik. Dat ik daarom bijvoorbeeld ellendig word van documentaires over 9/11 en dergelijke, verhalen over vastzitten in een gebouw dat in brand staat, of op instorten, of allebei. De architect neemt een slok espresso uit een te groot kartonnen bekertje en knikt. Hij vertelt dat hij wel eens een onthoofdingsvideo heeft gekeken, maar dat niet tot het eind volhield.
De architect werpt even een blik op zijn schoenen met losse veters, en dan zoeken zijn ogen iets op de muren. Ik vraag hem of hij een whiteboard zoekt. In ieder gesprek, over welk onderwerp dan ook, loopt hij vroeg of laat naar een whiteboard en tekent hij een serie geometrische vormen die met elkaar verbonden worden door een wirwar aan lijnen. Soms zie ik een verband tussen wat hij hardop zegt en de diagrammen die hij schetst, maar vaak ook niet.
‘Thuis heb ik ook een whiteboard,’ vertelt de architect. ‘Jij niet dan?’ Voor ik iets kan zeggen, gaat hij alweer verder: ‘Het is alleen een beetje vervelend dat m’n kinderen er soms op kliederen met permanent markers. Als ze niet bij hun moeder zijn.’
Buiten is het bovenste dek van de parkeergarage nog nat van de regen. Het terrein ligt vol met plassen, ook al is het ontworpen als een hellend vlak. In het midden besproeit een man in een grauwe overall een stuk ogenschijnlijk schoon asfalt met een hogedrukspuit. Als ik een uur later weer koffie ga halen en opnieuw uit het raam kijk, is de man nog steeds bezig. Er is zelfs een collega bij hem komen staan die hem in de gaten houdt en naar iets op het bespoten stukje parkeerdek wijst.