Performance
Hij neemt zijn werk serieus, of juist helemaal niet. Of allebei, tegelijkertijd.
Categorie: Collega’s
Datum: 13 mei 2024
Er loopt een piraat door het speelpark. Het is een acteur die drie keer per dag een ingeblikte voorstelling voor de kinderen geeft in het centrale restaurant. Dan staat hij op het podium naast iemand in een papegaaienpak. De piraat spreekt zelf zijn eigen tekst uit, maar de kop van de papegaai is zo dik dat haar woorden bestaan uit een opname die over de luidsprekers wordt afgespeeld.
Ergens na de lunch gaat de piraat ook nog schatzoeken met de kinderen, is de bedoeling. Hij roept en huppelt daarom nu opzichtig langs de glijbanen, zodat de kinderen van de speeltoestellen afkomen en hem volgen. Hij stuitert even met ze op het springkussen, in zijn lange jas van dik rood vilt onder de brandende zon. Daarna loopt hij met de kinderen op de ligstoelen af waar hun ouders zich hebben geïnstalleerd. Ouders die de man meewarig aankijken en zachtjes opmerkingen tegen elkaar maken over wat voor hondenbaan je als acteur moet hebben, in zo’n speelpark.
De acteur rekt zich uit op een lege ligstoel, in zijn zwarte laarzen met blinkende gespen, en sluit zijn ogen. De kinderen blijven om hem heen staan. De acteur glimlacht, nog steeds met zijn ogen dicht, en vouwt zijn handen achter zijn hoofd.
De kinderen lachen eerst nog. Daarna wordt het stil. De zon blijft schijnen.
Het is natuurlijk al eens eerder gedaan. Genoeg performancekunstenaars die zichzelf bevriezen en uitleveren aan het publiek, om te kijken wat mensen dan met hen zullen doen. Soms tot bloedens en braken aan toe. De ene kunstenaar zegt dat ze zich onoverwinnelijk voelde tijdens haar performance, onkwetsbaar in haar kwetsbaarheid, en dat het juist het echte leven daarbuiten is dat haar tegenvalt. De ander zegt dat als het aan het publiek had gelegen, ze net zo goed vermoord had kunnen worden.
Eén kind stapt behoedzaam naar voren en trekt de acteur aan zijn laars. De acteur reageert niet. Een ander kind prikt vlug in zijn zij en kijkt of de andere kinderen erom lachen. Ja, de andere kinderen lachen weer. Daarna kijken ze naar hun ouders. Hun ouders kijken al niet meer. Die hebben het allemaal al eens gezien.